, , , , , , , , , ,

Terugblik 2016-2017

Nu de kruitdampen van een lang seizoen darts weer een beetje opgetrokken zijn, leek het me een goed moment om eens terug te blikken op de afgelopen jaargang. Want er is veel gebeurd, zowel privé als met de pijlen. Een nieuw team, een oud team dat maar niet op gang leek te komen, het intensiveren van de internationale tour, de jacht op sponsors en de geboorte van mijn zoon. De algehele teneur is absoluut positief te noemen, maar er is ook nog voldoende werk aan de winkel.

Nadat we in de DONHN vorig seizoen een punt tekort kwamen voor de titel en ook nog eens de bekerfinale verloren, waren er twee spelers die het team verlieten. Uiteindelijk werd besloten om ons team samen te voegen met De Tegenstander, met het huidige topteam als gevolg. Het team presteerde vanaf het begin goed, ook al moesten we wel even aan elkaar wennen. Toen dat eenmaal gebeurd was, konden we de voorsprong op de concurrentie steeds verder uitbouwen en ging het niveau ook steeds verder omhoog. Al snel konden alle pijlen gericht worden op de finaledagen aan het eind van het seizoen.

Bij De Taveerne in de Superleague begon het allemaal wat minder vlekkeloos. Ook hier waren de verwachtingen hooggespannen; vorig seizoen hadden we een sterke eindsprint en dit jaar was het team versterkt. Door allerlei oorzaken (waar ikzelf mede debet aan was), konden we maar zelden over een compleet team beschikken. Toen ook nog eens de een na de ander liet weten niet meer door te willen gaan en we bovendien afzakten naar de laatste plaats, hadden we op tweederde van het seizoen een wondertje nodig om degradatie te ontlopen.

Zelf had ik besloten om de internationale tour weer wat serieuzer op te pakken, om toch eens te gaan kijken hoe ver ik zou kunnen komen. Mede hierdoor moest ik de nodige Superleague wedstrijden missen. Een lastige, maar bewuste keuze. Zeker in het begin had ik vaak moeite om meerdere goede wedstrijden achter elkaar te spelen. Hierdoor bleef ik met enige regelmaat net buiten de punten (Luxemburg, Romanian Classic, Dutch Open). Op andere dagen zat het er helemaal niet in, met vroege uitschakelingen tot gevolg (Tsjechië, Romanian Open). Alleen in Jersey wist ik de laatste 16 te halen. Vreemd genoeg verliepen de koppeltoernooien vaak een stuk beter, met resultaten bij de laatste 16 (Tsjechië) en zelfs een halve finale (Roemenië). Ik wist dit seizoen van tevoren dat plaatsing voor Lakeside er nog niet in zou zitten. Daarvoor kom ik nog een beetje kwaliteit en ervaring tekort en bovendien zou ik nog niet de hele tour af kunnen gaan. Ik had echter wel verwacht wat dichter bij de toppers te zitten.

Tegelijkertijd begon de ontwikkeling van deze website en de bijbehorende Facebook-pagina, met als doel het aantrekken van sponsoren om die internationale tour te helpen bekostigen. Daarbij hoorde ook nog een strategie voor het aantrekken van die sponsoren. Wie vraag je, hoe vraag je ze, waar haal je je contacten vandaan? De tijd en energie die hierin gingen zitten heb ik van tevoren wel een beetje onderschat. Samen met Teamverband is er de site uitgekomen die u nu bezoekt. Het eindresultaat (hoewel dat eigenlijk niet het goede woord is, een site is immers altijd in beweging) mag er zijn, al zeg ik het zelf. De vele complimenten die ik heb gehad, bevestigen dat denk ik ook wel.

Ondertussen was ook duidelijk geworden dat ik in mei opnieuw vader zou worden. Deze blijde gebeurtenis zou ervoor zorgen dat ik vanaf dat moment een aantal grote toernooien zou gaan missen, dus er kon tijdelijk een streep door al te hoge internationale ambities. Omdat dat toch al niet vlekkeloos verliep, was dat eenvoudig te accepteren.

Al met al verliep het seizoen tot februari niet helemaal naar verwachting, met de goede prestaties bij De Tegenstander als uitzondering. Daar kwamen nog eens problemen met mijn materiaal bij. In november kreeg ik steeds vaker het gevoel dat pijlen alle kanten op vlogen, zeker op spannende momenten. Nu ben ik niet snel iemand die zijn materiaal de schuld geeft (hoewel, dat vind ik zelf, mensen om me heen denken daar misschien anders over…), maar nadat ik anderen er een paar keer mee liet gooien, werd me duidelijk dat er nog maar erg weinig grip op mijn pijlen zat. Dat verklaarde ook waarom het probleem zich vooral voordeed onder druk; dan gaan de handen soms toch een beetje zweten en heb je meer last van een gebrek aan grip. Half december kocht ik een nieuw setje pijlen en daarmee leek dat probleem afgedaan.

Het NK koppels was een positieve uitschieter in het najaar van 2016

Niets was minder waar. Na samen met Kevin Gijzen met de nieuwe set derde geworden te zijn op het NK voor koppels, brak er tijdens een training een punt af. Vlak onder de barrel, dus verwijderen was niet mogelijk. Ik had een half jaar geleden twee setjes punten met heerlijke grip erop besteld, maar blijkbaar gingen die niet lang mee. Nadat de eerste afbrak, braken er in de weken die volgden namelijk nog vier af. Het leidde ertoe dat ik nog twee setjes pijlen moest kopen en ondertussen de eerste twee rondes van de Saen Trophy zou spelen met twee nieuwe en een oude pijl. Hierna was de zoektocht nog niet voorbij, want ik moest weer een nieuwe goede set grippunten hebben. Ik houd mijn middelvinger op de plek waar de barrel van de pijl overgaat in de punt en wil daarom dat de grip op de punt direct onderaan de barrel al begint. Ik kon geen set vinden waarbij dat het geval was. De oplosing was uiteindelijk weinig elegant, maar zeer effectief. Ik bestelde een aantal setjes punten online en bij Prima Darts zaagden we een stuk van de punten af, om de start van de grip wat meer naar boven te plaatsen. Hierna ging ik direct een stuk beter spelen, hoewel er ook wel een beetje sprake geweest zal zijn van een placebo-effect.

Op de internationale tour begonnen zich de eerste succesjes aan te dienen. Hoewel de vorm niet goed was, haalde ik een plek bij de laatste 32 in Venray. Later kwam daar een handje vol punten in Brugge bij. Dit gecombineerd met uitstekende prestaties op de Dutch en German Open (hoewel daar weer net buiten de punten), zorgde ervoor dat ik alweer een heel stuk hoopvoller naar de toekomst kijk. Vooral de overwinning op Labanauskas in Duitsland heeft me heel veel goed gedaan. In mei werd door de geboorte van Aron de tour even stopgezet, maar vanaf augustus zet ik die weer vol goede moed voort. Hopelijk met steeds betere prestaties.

Zelfs Aron slaapt in een HybrIT outfit

 

In de superleague begonnen we plots wedstrijden te winnen. Wedstrijden die eerst stelselmatig de verkeerde kant op vielen, vielen nu een keer goed. We gingen met steeds meer vertrouwen spelen en knokten ons langzaam maar zeker de degradatiezone uit. Door vijf overwinningen op rij, eindigden we zelfs nog op de vierde plaats, met een 0-10 overwinning bij Sonny’s Darts als hoogtepunt. Als we er volgend jaar eens in slagen om goed te beginnen, kan het een mooi seizoen worden.

Tussen de slapeloze nachten door had ik wel wat tijd om serieus wat sponsors te gaan werven, met het nodige succes. Tandprotetische Praktijk Kamstra was de eerste, gevolgd door Prima Darts en mijn werkgever HybrIT. Ik ben hen natuurlijk erg dankbaar voor de steun en het vertrouwen en ben blij met de extra mogelijkheden die ik door hun bijdragen heb. De zoektocht naar geldschieters gaat onverminderd voort (sterker nog: wordt uitgebreid) en extra steun is natuurlijk van harte welkom. Intussen zijn ook de eerste Vrienden van… aangemeld en ook hen ben ik dankbaar voor hun bijdrage.

Ik rijd tegenwoordig rond met het logo van HybrIT op mijn auto

Tijdens het slot van het seizoen keek ik het meeste uit naar de finaledagen met De Tegenstander. Vlak na de geboorte van Aron was er eerst de bekerfinale van de DONHN.   Die verloren we jammerlijk van onze grote rivaal Powerdarts. In meerdere partijen tijdens die wedstrijd misten we wedstrijdpijlen en uiteindelijk werd er met 5-2 aan het kortste eind getrokken. Een hoogtepunt kwam er een hoogtepunt kwam er in de vorm van de winst van de NDB Teamcup. Daar slaagden we erin op een zware avond het onderste uit de kan te halen en de titel voor de poorten van de hel weg te slepen. Toch eindigden we met een domper: tijdens het NK kwamen we niet door de poulefase, ondanks goed spel.

Al met al kan ik terugkijken op een geslaagd seizoen. In de Superleague geldt eind goed al goed en met De Tegenstander gaan we volgend jaar opnieuw op jacht naar de titel. Op de BDO-tour wordt net niet steeds vaker net wel. Dat zal ik moeten zien uit te breiden. Dat kan, want ik zie mezelf nog altijd verbeteren. Het lukt me steeds vaker om goed spel langer vast te houden. Daarnaast slaag ik er steeds vaker in om mindere wedstrijden toch binnen te halen. Om nog verder vooruit te gaan zal ik veel moeten spelen, tegen goede tegenstanders. Ik ben al druk bezig met de planning van volgend seizoen, om te beginnen met toernooien in België en Frankrijk. Eerst ga ik even genieten van een paar vrije weekenden, maar tussendoor zal ik ook weer vaak genoeg het trainingsbord opzoeken.

/door
, , , , ,

Geen nieuwe nationale titel voor De Tegenstander

Op zondag 2 juli stonden de nationale kampioenschappen voor eredivisieteams op de kalender. De beste teams uit alle lidorganisaties van de NDB verzamelden zich om te strijden om de NK titel. De Tegenstander was present namens de DONHN. Omdat ik hier, met eerdere teams, drie maal de finale had gehaald (tweede plaats in 2013 en 2014, winst in 2015), en vanwege de winst in de Teamcup van enkele weken geleden, waren de verwachtingen opnieuw hooggespannen. Aan de dag kwam echter al vroeg een einde, na een thriller tegen de kampioen uit Friesland, die uiteindelijk ook de titel zou opeisen.

Van de succesvolle teams van enkele jaren geleden (De Gieterij en Nelly’s), zijn alleen Wesley Harms en ik nog over. Toch kan er niet gezegd worden dat de kwaliteit omlaag is gegaan. Sterker nog; dit was misschien wel het sterkste team waarmee ik ooit naar Nijkerk ben afgereisd. De concurrentie was echter hevig, met internationale topspelers als Benito van de Pas, Jan Dekker, Rick Hofstra en Geert de Vos in ‘de tent.’ Er worden acht poules met elk drie teams gemaakt. Alleen poulewinnaars gaan door naar de kwartfinale, dus elke misstap kan fataal zijn. We spelen onze eerste wedstrijd tegen Vosta 1, een team uit het Oosten van het land, om vervolgens de strijd aan te binden met ’t Ouwe Vat, de kampioen van de FDB.

Die eerste ontmoeting is interessant om Kevin Wensink bij Vosta 1 speelt. Tegen Wensink vond ik mijn Waterloo op de Dutch Open, nadat ik twee wedstrijdpijlen miste. Na een vriendschappelijke terugblik op die wedstrijd, speelt hij zijn single tegen Sjors Kolvers. Sjors doet het uitstekend en weet deze partij te winnen. Op het andere bord wint Wesley zijn eerste pot van de dag. Ook de rest van de wedstrijd zijn wij de betere. Ik win een niet hoogstaande single met 3-1 en ook Silko Visser sluit zijn single winnend af. De winst is dan al binnen. Wesley en Sjors winnen hun koppel, maar Silko en ik moeten die van ons afstaan. De teamronde valt wel weer onze kant op en dus komt er 6-1 op het scorebord te staan. Wanneer ook ’t Ouwe Vat van Vosta 1 wint, weten we dat de wedstrijd tegen de Friezen een direct duel om de groepswinst wordt.

Deze wedstrijd zou voortdurend gelijk op gaan, zowel in de partijen als in de totaalstand. We hanteren dezelfde opstelling als eerder en dus bijten Wesley en Sjors het spits af. Sjors is niet in staat om de solide Rick Hofstra te verrassen en dus is het aan Wesley om de stand op 1-1 te brengen. Dat lukt met de nodige moeite, want er moet een vijfde leg aan te pas komen om Frans van der Weit te verslaan. Terwijl ik mijn partij tegen voormalig kwart en halve finalist op Lakeside Jan Dekker speel, tovert Silko een aantal finishes van wereldklasse uit de hoge hoed om zijn single binnen te halen. 61 is nog de opmaat en na de gelijkmaker van zijn tegenstander maken checks van 125 en 156 het feest compleet. Intussen ben ik met een matige leg begonnen en op achterstand gekomen. De tweede leg is beter en omdat Dekker nu iets minder triples raakt, kan ik met een 111 checkout gelijk maken. De derde leg kom ik al iets dichter in de buurt, maar door goed weg te zetten en snel te checken houdt de Drent in Friese dienst mij op afstand. In de volgende leg weet ik hem weer voor te blijven en met een 60 finish dwing ik een laatste leg af. Ik verlies de strijd om de bull en zal dus een superleg moeten gooien om te winnen. Dat lukt niet en dat zou wellicht niet eens voldoende zijn geweest, want Dekker is met 13 pijlen uit.

Hoge finishes houden ons op koers

Ook in de koppels kiezen we uiteindelijk voor dezelfde combinatie als in de eerste wedstrijd. Samen met Silko tref ik opnieuw Dekker, spelend met Age de Boer. Waar ons eerste koppel nog niet optimaal verliep, spelen we nu uitstekend. Mindere legs en scores van de een, worden gecompenseerd door de ander. In de eerste leg is het Silko die uitblinkt en ons op voorsprong zet. Nadat ook de Friezen hun leg houden, staan we in onze eigen leg onder druk. Omdat ik zelf ook steeds meer beurten met twee triples noteer, komen we onder de druk uit en gooit Silko opnieuw de dubbel. In de vierde leg komen we steeds dichterbij en mis ik een kans om het punt al binnen te halen. Vervolgens verliezen we de strijd om de bull en zullen we dus moeten breken. Met de druk er vol op noteren we een fabelachtige leg. Silko raakt elke beurt een triple en met scores van 140 en 180 doe ik er een schepje bovenop. Na 5 beurten mag ik aanleggen vanaf 101 en gooi uit, ons team op voorsprong zettend. Want hoewel we de volle vijf legs nodig hadden, waren Wesley en Sjors ook nog niet klaar. Ook zij speelden een vijfde leg. In dit geval gooide ’t Ouwe Vat echter de betere leg en trok het de stand gelijk. De teamronde, 1001 best-of-1, zou beslissing gaan brengen. We verliezen de bull en moeten al snel in de achtervolging. Die Friezen vallen halverwege de leg iets terug en met enkele sterke scores komen we weer helemaal terug. Op het moment dat beide teams in de lage 300 staan, plaatsen de Friezen een versnelling waartegen wij kansloos waren: Vanaf 332 gooit Hofstra 180, waarna Van der Weit de overige 152 punten wegpoetst.

Daarmee eindigt onze dag en ook meteen het seizoen. Aanvankelijk overheerst de teleurstelling, maar die maakt na enige tijd plaats voor realisme. We hebben een prima partij gegooid, tegen sterke en ervaren tegenstanders. Later bleek ook nog eens dat we van de latere kampioen verloren hadden. Voor ons restte de terugreis en de ambitie om volgend jaar wel die titel te pakken. Die weg is nog lang en begint in september gewoon weer bij ons in de DONHN.

/door
, , , ,

Kampioen DONHN eredivisie

Het diende zich al enige tijd aan; donderdag is De Tegenstander kampioen in de eredivisie van de DONHN geworden. Door de 8-1 overwinning, thuis in Café de Hoek Wervershoof, op Alibi zijn we door achtervolgers niet meer te achterhalen.

Het team is aan de vooravond van het huidige seizoen ontstaan uit een samenstelling van twee oude teams, Nelly’s en De Tegenstander. Waar we in het begin van het seizoen nog een beetje aan elkaar moesten wennen, volgden de grote overwinningen elkaar al snel op. Alle competitiewedstrijden tot dusver werden gewonnen, met een zeer hoog gemiddelde van 7,72 punten per wedstrijd. Ook werd er maar liefst zeven maal een 9-0 op het bord gezet. De individuele statistieken zijn ook uitstekend te noemen.

Het is de eerste titel van dit nieuwe team, maar inmiddels mijn vierde. In 2015 wisten we ook nog het nationale kampioenschap te winnen, waar ons nu dus ook voor gekwalificeerd hebben. Eerst moeten echter nog de laatste twee competitiewedstrijden, waaronder die tegen de nummer twee Powerdarts, afgewerkt worden. Bovendien zijn we nog actief in het bekertoernooi en de NDB Teamcup. Als alles goed gaat worden het nog een paar drukke maanden.

/door